The Jersey shore in New Haven
Ik heb besloten in het Nederlands verder te gaan met mijn blog aangezien ik na een moment van zelfreflectie heb moeten bekennen dat mijn spraak akelig veel op dat van Astrid Bryan begint te lijken. Dit wil ik ten alle kosten vermijden.
Ik heb een vrij bewogen weekend gehad, scientology, au pair drama, het gevoel terug 15 jaar te zijn, Amerikaans uitgaansleven,… Vrijdag kreeg ik telefoon van een andere au pair met de vraag of ik zin had om mee uit te gaan in New Haven. Uiteraard had ik daar zin in, dus ik trek zaterdag richting Bethany zo’n 45min van waar ik woon. Bethany is een gat van een dorp waar je niet sneller dan 25 miles per hour (40km) mag rijden maar heel dat dorp is bergaf dus moet je op je rem rijden. Want ja hoor, achter elke hoek staat een politie wagen om je aan de kant te zetten zou je te snel gaan. Anyway, eens aangekomen besluiten we te gaan eten bij T.G.I. Friday’s. Dit is echt een van mijn favoriete plaatsen om te gaan eten in the US, dus ik was echt heel gelukkig toen het eten voor m’n neus stond :D. Na het eten was het happy hour in de bar van TGIF’s en mijn meerderjarige vrienden wilde een cocktail gaan drinken. Helaas heeft Amerika een domme wet waardoor ik, ook al ben ik bob, zelfs niet in de bar mag gaan zitten met een cola ofzo. Dus happy hour was niet zo happy. Ik mocht wel in het restaurant gedeelte zitten terwijl de rest margarita’s dronk en ik in het ‘all ages’ deel van het menu mijn keuze moest maken, ik voelde me net terug 15.
Rond 23u zijn we dan vertrokken naar New Haven waar de uitgaansbuurt zich bevind. Er zijn daar dus enkele clubs waar je binnen mag vanaf 18 maar uiteraard niet mag drinken tenzij je 21 bent. We wandelen daar werkelijk in the jersey shore binnen, meisjes met veel te korte het-kan-me-niet-schelen-dat-ze-mijn-onderbroek-zien-rokjes en veel te hoge waggel-en-val-op-de-grond-hakken en jongens die dansen door hun kruis tegen onschuldige slachtoffers aan te schuren. Needless to say, we didn’t stay very long. We zijn terug naar Bethany gereden en daar ben ik dan ook blijven slapen.
De volgende dag keek ik eens rond in het huis van Sarah haar host family, bleek dus dat het scientology aanhangers zijn en dat die moeder compleet van lotje getikt is. Nadat ze had gezegd Natalia (een andere au pair) naar het station te brengen verandert ze van gedachte en zegt ze tegen mij om het te doen omdat ik toch al met de auto ben. Waardoor ik mijn reis met 20min verleng want het station ligt de andere kant uit. Nu gaan die mensen ook nog eens scheiden waardoor Sarah een ander gezin moet gaan zoeken (misschien is dat wel goed voor haar, aangezien die mensen nogal gestoord zijn). Maar nu is haar toekomst in Amerika wel onzeker.
Zondag avond krijg ik een berichtje van een vreemd nummer met een meisje dat zich voorstelt als Sameera van Zuid Afrika, ook een au pair in Wethersfield. Mijn host mom had haar mijn gsm nummer gegeven omdat ze nog niet zoveel mensen kende in de buurt. Nu gaan we vanavond naar Starbucks elkaar wat beter te leren kennen, spannend!